• Reislustige Vrouwen

    Reislustige Vrouwen is een blog en een serie boeken over Nederlandstalige vrouwen op reis.

    Bootreis naar de Noordkaap
  • Reislustige Vrouwen

    Reislustige Vrouwen is een blog en een serie boeken over Nederlandstalige vrouwen op reis.

Ambassadeurs


Marieke Bemelman
Voormalig voorzitter Stichting 1001-Vrouwen


Frank Oostdam
Directeur/Voorzitter ANVR

Reislustige Vrouwen

Reislustige Vrouwen is een blog en een serie boeken over vrouwen op reis.

We kennen aardig wat namen van Britse en Amerikaanse vrouwen die ooit reisverhalen aan het papier toevertrouwden. Maar eigenlijk niet of nauwelijks reisverslagen van Nederlandstalige vrouwen … Raar eigenlijk!

Vandaar Reislustige Vrouwen. Een serie boeiende reisverhalen van vrouwen uit de Nederlandstalige geschiedenis. Herverteld en in een modern jasje gestoken. Op basis van het eigen reisverslag van die reizende vrouw. Zoals zij het ooit publiceerde, of neerpende in een dagboek. Waarmee we een tegengeluid op gang brengen op het gangbare adagium:

…“Vrouwen op reis zijn toerist.
Mannen op reis zijn reizigers”…

Reislustige Vrouwen is dus dé serie over vrouwen op reis uit het Nederlandse taalgebied.

  • Het zijn stuk voor stuk totaal onbekende, maar boeiende reisverhalen.
  • Herverteld in korte afgeronde hoofdstukken.
  • Gelardeerd met grappige en interessante achtergrondweetjes.
  • Voorzien van heel veel illustraties. Als een soort synchroon lopend beeldverhaal.
  • Daarmee zie je letterlijk voor je waar ze over schrijft.
  • En ben je live ter plaatse, dan vind je veel van de plekken waar over verteld wordt makkelijk terug.

…Leest als een tijdschrift.
Ook geschikt om lekker doorheen te bladeren…

Elise’s Parijs in 1858

Elise's Parijs 1858De conducteur gooit de deuren open en zijn stem galmt ‘Paris! Paris!’. Kotsmisselijk, en met een gevoel van zeeziekte ligt ze languit gestrekt op een van de banken in hun coupé. Ze wil overeind springen – die magische stad zien. Maar zeven lange uren trillen, schommelen, wiegen, ronken en bonken van de trein tussen Brussel en Parijs, bezorgen haar een minder gracieuze entree. Slechts met moeite komt ze overeind, tollend staat ze daarna op het perron, maar – ze is er!!

Over het boek

Elise verblijft een maand in de Franse hoofdstad, nazomer 1858. En gaat op zoek naar de ziel van Parijs. Ze kijkt, vraagt en verkent. Ze ziet hoe de stad in de ban is van een theatergekte. Hoe flanerende dandy’s op het Bal Mabille jonge vrouwen het hoofd op hol brengen.

Ze constateert met genoegen dat op de visafdeling van de Hallen matrones baas zijn over eigen handel, wandel en portemonnee!

Elise registreert hoe de presentatie van een reusachtige koffiezetter de Parijse gemoederen aardig bezig houdt. Het apparaat bij het Place du Palais Royal spuugt per dag maar liefst 10.000 kopjes bruinvocht uit. Verder schrijft ze over van alles. Over de heersende bouwwoede, over naar knoflook geurende trappenhuizen, over stokbrood, noem maar op.

Elise  blinkt uit in hilarische beschrijvingen van mensen. Haar mede-hotelgasten ontsnappen niet aan haar scherpe blik en dito pen, net zo min als de monniken in een omnibus.  Verder constateert ze met zeer veel genoegen dat op de visafdeling van de Hallen matrones baas zijn over hun eigen handel, wandel en portemonnee!

Maar misschien belangrijker nog, ze neemt de lokale politiek en het bijbehorend maatschappelijk leven van dat moment op de korrel. In haar tijd ongehoord voor een vrouw.

Het zijn de jaren waarin Parijs transformeert naar de moderne metropool zoals we die ook vandaag de dag nog kennen – én hoepelrokken het modebeeld bepalen.

Elise van Calcar kiest in alles haar eigen weg. Gaat op pad zonder mannelijke begeleiding – En dat is al hélemaal ongehoord – oeps!

Klik op deze link voor een voorbeeld-hoofdstuk uit het boek.

Extra kleur door:

Intermezzo pagina’s:

  • Spotprenten
  • Over het wel en wee van reizen per stoomtrein
  • Hoepelrokkenmode

Spotprenttekenaar Daumier

De pen van spotprenttekenaar Honoré Daumier kent net als Elises pen geen genade.

Daumier wordt ook wel de Michelangelo van de karikatuur genoemd. In 1858 is de Fransman op het hoogtepunt van zijn roem. 22 van zijn spotprenten worden nu afgebeeld in het boek over Elises verblijf in Parijs.

Per stoomtrein naar Parijs

Het is voor vrouwen een uitdaging om ook op reis geen aanstoot te geven – en te allen tijde te voldoen aan (ongeschreven) etiquette regels. Zo is een reistoilet  immers iets totaal anders dan een wandeltoilet.

Maar los daarvan. Hoe ben je op tijd op het perron in een wereld zonder standaard tijdsaanduiding?

Klik op deze link voor een voorbeeld intermezzo-hoofdstuk uit het boek.

Hoepels als modetrend

Hoepelrokken vindt Elise maar niks. In tegenstelling tot veel van haar tijdgenotes. Want echt, ‘iedereen’ draagt ze. Ze zijn en vogue .

Tegelijkertijd klagen mannen steen en been. De stalen hoepels levert menig man blauwe schenen op. Zij vinden het ronduit ondingen – totdat ze meeprofiteren van de mogelijkheden die grote hoepelrokken bieden bij het ontduiken van tolgelden…

Wie is Elise?

Elises naam prijkt op heel wat straatnaambordjes in Nederland. Ze is vooral bekend als voorvechtster van vernieuwend kleuteronderwijs – beter bekend als Fröbelonderwijs. Het is een onderwijsmethode vernoemd naar de Duitse pedagoog Fröbel. Vandaar dat je her en der nog steeds de naam fröbelschool  op de pui ziet staan van voormalige kleuterscholen.

Middelbaar schoolonderwijs voor meisjes is een ander stokpaardje van Elise van Calcar (1822-1904). Het bestaat nog niet in 1858. Elise vindt het belangrijk dat meisjes een goede opleiding krijgen. Zij wil dat vrouwen indien nodig voor een eigen inkomen kunnen zorgen. Ons land kent in haar ogen al genoeg berooide weduwen levend op de rand van armoede – of ongehuwde vrouwen die tot in lengte van dagen afhankelijk zijn van hun familie.

Voor een bomvolle zaal beklimt Elise het spreekgestoelte van Felix Meritis in Amsterdam.
Ze geeft daar een lezing over de onderwijsinzichten van Fröbel.

Enkele jaren na haar reis naar Parijs weet Elise een groot deel van Nederland diep te choqueren. En vestigt haar naam in het nationaal debat over kleuteronderwijs (vandaar de straatnaambordjes anno nu). Voorjaar 1862 spreekt ze in het openbaar. Niet op uitnodiging in de beslotenheid van een woonhuis, zoals een vrouw betaamt. Maar in het openbaar, op een openbare plek.

Voor een bomvolle zaal beklimt zij het spreekgestoelte van Felix Meritis in Amsterdam. En geeft daar een lezing over de onderwijsinzichten van Fröbel.

Spreken in het openbaar, Elise is de eerste vrouw die dát aandurft in Nederland.

© Copyright - reislustigevrouwen.nl - Reislustige Vrouwen is een handelsnaam van Frieda van Essen Communicatie Advies. KvK A’dam: 34347535 | Webdesign: stg.VVSM, Fred Vos