Net als veel Nederlanders houd ik van reizen.
Daarnaast ben ik dol op het lezen van oude reis- en expeditieverhalen. En die zijn er in alle soorten en maten, van heel oud tot recent 20ste eeuws.  In bibliotheken vind je ze makkelijk terug.

Ten minste – daar ging ik van uit.
Mis!
Een aanzienlijk deel ligt ècht verstopt – en verstoft zelfs waar je bij staat – zo blijkt.

Frieda van Essen, publicist

Van beroep ben ik publicist en ik zit vaak te wroeten in archieven en oude bibliotheken.
Bij toeval stuitte ik een keer op het verhaal van Elise van Calcar-Schiotling en valt bij mij het kwartje.

Ik ken aardig wat verhalen en namen van Britse en Amerikaanse vrouwen die ooit reisverhalen aan het papier toevertrouwden. Maar eigenlijk ken ik nauwelijks tot geen reisverslagen en/of reisnotities van Nederlandse vrouwen…raar eigenlijk …
Werd er in Nederland vroeger niet geschreven door reizigsters?
Zeker wel, maar hun namen ontbreken in veel van de overzichten.

Zoekend naar redenen en achtergronden stuitte ik op allerlei omtrekkende bewegingen die je misschien nog het beste kunt omschrijven als een soort collectief Nederlands adagium:
‘Vrouwen op reis zijn (naïeve) toeristen, mannen op reis zijn (ontdekkings)reizigers’.

Frieda van Essen
6 september 2018